Oksfordo, Anglio
Iam estis en fora Anglio loko en la Rivero Tamizo, malprofundejo kie oksoj kaj ĉaroj facile travadis. Vilaĝo ekkreskis tie, kaj oni nomiĝis ĝin Oxford, en ilia angla lingvo signifanta “travadejo de oksoj.” Dum la sekvaj jaroj fundiĝis universitato, kiu fariĝis tre prestiĝa institucio. Kaj multaj jaroj poste, vojaĝanta teksasano vizitis ĝiajn antikvajn halojn, kaj tie iom fotis.
Mi sufiĉe ĝuis mian restadon en Oksfordo. Ni dormis en la dormejoj de la Kolegio Keble (prononcata “kibl”), kaj en la Halo Keble ni matenmanĝis ovojn kaj lardon (tamen mi devas diri, ke la britoj ne scias, kio estas vera lardo). Afabla gvidistino montris al ni la urbeton, kaj mi amuziĝis klopodante legi la latinajn skribraĵojn super la pordaperturoj. Nia gvidistino diris, ke nur la plej lertaj kaj plej bonaj studentoj akceptiĝas ĉe la Universitato de Oksfordo.
Poste ni vizitis la domon de C. S. Lewis en Risinghurst, proksime al Oksfordo. Bedaŭrinde Sinjoro Lewis ne estis hejme, sed oni montris al ni la domon, kaj ni miris la historion en ĝi. Verŝajne Sinjoro Lewis ŝatas la libro-serion Eragon (mi rimarkis la unuan libron en lia breto), kaj mia fratino kaj mi provis la prunojn en lia ĝardeno ekster la domo, trovinte ilin tre bongustajn.
Mi esperas, ke vi ĝuos la fotojn!
Fotoj de la Parko Séroule
Dum mi estis en Belgio, mi iomete suferis pro ne povi facile eniri la naturan mondon. Mi estis en konstruaĵo preskaŭ ĉiam, kaj kvankam mi povis eliri por preni la “freŝan aeron” kiel ni diras angle, mi estis en la urbo, kaj la kelkaj arboj plantitaj apud la stratoj ne sufiĉis por naturamanto kiel mi. Do mi baldaŭ serĉis la parkojn de la urbo, kaj mi trovis tre belan parkon, atingeblan per dudek minutoj de marŝado for de la konstruaĵo. Ĝi estis malgranda arbarero, kaj mi vizitis ĝin plurfoje. Jen kelkaj fotoj fotitaj tie.
Fotoj de Lieĝo, Belgio
Mia eŭropa hejmo estis en la belga provinco Lieĝo, kies ĉefurbo ankaŭ nomiĝas Lieĝo. Ni vizitis la urbon, kaj la jenajn fotojn mi fotis en la Kolegiato Sankta Bartolomeo. La tomboj en la muroj intrigis min, kun iliaj eluzitaj latinaj ĉizaĵoj, kaj kvankam mi lernis la latinan dum du jaroj, tie mi nur povis legi la vortojn Hic jacet, kiu signifas ĉi tie kuŝas…
Mia Unua Lingva Misio: La Franca
Ne estas sekreto, ke mi ŝatas la lingvojn. Mi studas la grekan ekde mia juneco, kaj post pluraj jaroj de studado kaj parolado mi nun parolas la hispanan sufiĉe bone. Do kiam mi decidis iri al Belgio per programo de mia universitato, mi jam sciis, ke mi estis lernonta la francan.
Sed ĉi-foje ĝi estis malsame. Pasintfoje kiam mi lernis novan lingvon, unue mi studis multege, kaj post tio mi finfine komencis paroli kun la denaskaj parolantoj. Kaj multaj homoj lernas lingvojn tiel, sed ĉi-kaze tio ne konvenus, ĉar mi havis nur kelkajn monatojn por studi antaŭ la vojaĝo al Belgio, kaj kiam mi alvenus, mi nur havus tri monatojn por praktiki kun la franclingvaj belgoj. Bonŝance, mi trovis alian manieron.
Benio LEVIS estas irlanda poligloto, kies blogon mi eklegis antaŭ mia eŭropa vojaĝo. Lia filozofio estas iomete nekutima, kaj resumeblas jene: ekparolu vian celan lingvon; ne gravas kiom vi jam scias! Ĉi tiu ideo ne estis tute nova al mi, ĉar mi jam trovis, ke kiam mi ekparolis la hispanan, mi eklernis plu pli rapide ol kiam mi nur studadis ĝin el libroj. Do mi decidis provi la ideojn de Benio kun la franca.
Benio diras, kaj mi tute samopinias, ke oni ne povas lerni lingvon sen motivado. Kaj unu maniero, kiun li rekomendas kaj praktikas estas fari el la tuta afero mision. Oni povas diri ĉiutage “Ho jes, mi volus lerni tiun lingvon,” sed la ago de nomi ĝin “mision” donas al ĝi certan urĝecon kaj gravecon. Do tiel mi faris–mi komencis mian unuan Lingvan Mision kaj anoncis ĝin ĉe mia anglalingva blogo. La Misio: atingi la saman nivelon en la franca, kiel mi jam havas en la hispana. (Mi flue parolas la hispanan, kvankam kelkfoje mankas al mi certajn vortojn.)
Mi alvenis al Belgio aviadile, kaj tiun tagon mi ekparolis france. Tiun semajnfinon okazis mia unua franca “konversacio,” en kiu mi sukcese aĉetis korbeton de ruĝaj riboj ĉe la bazaro. Ĝi estis simpla interŝanĝo, kaj mi ne diris multe, sed ĝi tre kuraĝigis min ĉar mi parolis kaj komprenis!
Mi estis en Eŭropo dum tri monatoj, sed mia lernado estis malfacila ĉar fakte mi nur pasigis 48 tagojn en franclingvaj landoj. Mi studadis en postulita klaso de baza franca lingvo dum la semestro, kaj kvankam mi fojfoje ĝuis ĝin, preskaŭ ĉio, kion ni lernis, mi jam sciis. Mi faris mian plej bonan praktikon la dimanĉojn kaj merkredojn kiam ni estis en Belgio. Mi studas en kristana universitato, do en Belgio ni ĉiam kultadis kun la eklezio de Kristo en Verviers. Mi ĝuegis la kantadon en la franca, la preĝojn kaj bibliajn lecionojn… kaj ĉefe mi ŝategis povi koni la belgajn kristanojn. Sed ni ne povis kulti kun ili ĉiu-dimanĉe, ĉar ni ofte vojaĝadis. Kaj baldaŭ mi eksciis, ke mi devus fari plu por atingi mian celon.
Benio instigas siajn legantojn, ke ili parolu kun antaŭ nekonataj homoj, kiujn oni konas hazarde. Tio estas malfacile por mi, sed mi iomete klopodis (sed apenaŭ ne sufiĉe). Sed mi volis koni belgojn kaj paroli kun ili por praktiki la francan, do dum miaj lastaj kelkaj semajnoj en Belgio mi ekserĉis homojn ĉe la retejo CouchSurfing, kiujn volus fari tiel. Kaj mi parte sukcesis. Mi kontaktis kelkajn homojn, sed nur unu povis renkontiĝi kun mi. Ŝi estis instruistino, kaj ni renkontiĝis kaj babilis unu tagon, mi kun mia terura nivelo de la franca, kaj ŝi pacience korektanta min. Mi lernis multe, sed bedaŭrinde ĝi estis la unua kaj lasta renkontiĝo tia.
Do mi certe progresis multe, sed ĉu la misio sukcesis? Teknike ne–mi ne povas paroli france kiel bona ol hispane. Sed pozitivaj sintenoj ĉiam estas bonaj, do mi ne konsideras la aferon malsukcesa. Jes, mi povis fari pli bone. Sed mia peno por lerni la lingvon ege plibonigis mian sperton tie.
Kaj mi ne devas halti nun! Mi esperas povi daŭrigi mian lernadon de la franca, por komuniki kun miaj geamikoj franclingvaj, kaj amikiĝi plu.
Fotoj de Akeno, Germanio
Mi pasigis tri monatojn en Eŭropo dum la pasinta aŭtuno, kaj inter miaj afiŝoj ĉi tie vi trovos fotojn miajn de tiu vojaĝo. Mia hejmo dum tiu tempo estis Verviers, Belgio, kaj la proksima urbo de Akeno, Germanio estis unu el la unuaj lokoj kiujn mi vizitis. Historie ĝi estis la ĉefurbo de Karolo la Granda.